آن‌ها که "رسول"های سینمای شهادت را شهید کردند

سینمای دفاع مقدس و مقاومت، جدا از هر گونه تحلیل سیاسی و عقیدتی، ملی‌ترین دستاورد سینمای ایران در سال‌های بعد از انقلاب است و به دلیل ویژگی‌ها و مولفه‌های خاص مضمونی و محتوایی دوران دفاع مقدس با تمام جنگ‌ها و سینمای جنگی،تفاوت ماهوی داشته و به علت زایشگاه ایرانی آن، در بطن سینمای ملی ایران جای دارد. به جز ابعاد معنوی دفاع مقدس که چند تن از سینماگران برخاسته از دل جنگ تحمیلی و دفاع مقدس،ترسیم و تصویرگر آن در سینما و تئاتر و موسیقی و تلویزیون بودند دیگر فیلم‌ها و فیلمسازانی که در سینما به تولید فیلم جنگی پرداختند، جنگ و حوادث، ماجراها و کاراکترهای آن‌ها ربطی به واقعیت‌ها و حقایق دفاع مقدس و شخصیت‌های رزمندگان نداشتند. وفادار و صادق‌ترین سینماگران این حوزه، سینماگران و هنرمندانی بودند که به سبب نمایش درست و واقعی مولفه‌های باورمندی دفاع مقدس، دستاوردها و پیامدهای جنگ تحمیلی، توسط مخالفان و ناباوران و قدرت و ثروت و سلطه‌جویان نفوذی در کشور و ارکان فرهنگ و هنر و سینما و صدا و سیما، قربانی صداقت و سلامت نگاه و آثار نیک خود شدند و به نوعی خود نیز مانند رزمندگان فیلم‌هایشان پس از سال‌ها نبرد در صفوف خیر با سپاهیان شر، به شهادت رسیدند و این قافله شهادت، افزون و در کنار شهدای آثار مقاومتی و دفاع مقدسی، در واقعیت‌های تلخ و زشت مناسبات ناسالم و نادرست سیاست‌پیشگان و مال‌اندوزان و مخالفان ایران و ایرانی و منافقان چند چهره نفوذی در همه جای مملکت و سینما و تلویزیون و اماکن هنری و فرهنگی، همچنان ادامه دارد و سینماگران متعهد، سالم و وفادار سلامت‌اندیش عرصه‌های تولید آثار مقاومتی و دفاع مقدس،به کنج‌های انزوا عزلت و بیکاری و منع فعالیت و تولید آثار دفاع مقدسی تبعید شده‌اند. متاسفانه قربانی شدن سینما و سینماگران دفاع مقدس فقط حاصل نیرنگ‌های مخالفان و سیاست‌بازان نبود و نیست و کم نیستند آن‌هایی که خود از دل سینمای دفاع مقدس و دوران جنگ حق ضد باطل متولد شده اما بعدها به آن‌ها پشت کرده و اکنون در جایگاه‌های طلحه‌ها و زبیرها در جامعه ایستاده‌اند. برگزاری آیین اهدای نشان رسول، فرصتی فراهم آورد تا جمعی از دلسوزان و وفاداران سینمای دفاع مقدس با هر نوع نگرش و باور گرد هم آیند و بخشی از ناگفته‌ها و کم گفته‌ها در باره این سینما و سینماگران این حوزه و به‌ویژه زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور را که به حق پدر سینمای دفاع مقدس است بازگو کنند؛ از جمال شورجه گرفته تا باشه آهنگر در این مراسم، صحبت کردند و... با این حال، مهم‌ترین سخنان صریح را دختر شهید ملاقلی‌پور بر زبان آورد و از رنج‌ها و آزارهایی که به ناحق و ناجوانمردانه در حق پدرش و همچنین برادر هنرمندش علی ملاقلی‌پور روا شده گفت و از عدم برگزاری چنین مراسمی در زمان حیات هنرمندان گلایه کرد. البته ناروایی‌ها و نادرستی‌ها و جورهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی که نسبت به سینمای دفاع مقدس انجام شده و می‌شود، فقط مختص آن و هنرمندان این عرصه نیست و تمام بخش‌های هنر و سینما و تلویزیون و فرهنگ کشور را شامل می‌شود. در واقع نه تنها این نوع سینما و سینماگران که هنر و فرهنگ، هنرمندان و اهالی هنر و قلم، شاهدان و شهدای ناعدالتی‌ها و ناپاکی‌ها و ستم‌های جاری در کشور هستند و این محصول ملی و مردمی نبودن مدیریت و اداره کشور و آقایی احزاب سیاسی/جناحی در ایران است. یاد رسول ملاقلی‌پورها و همه آن‌هایی که برای اعتلای هنر و فرهنگ و سینمای ایران همت کردند، زنده و جاوید باد.