روزی برای کوروش؛ پادشاهی که هنوز تجلیل می‌شود

بانی‌فیلم: هفتم آبان را روز کوروش بزرگ پایه‌گذار سلسله پادشاهی هخامنشیان نام‌گذاری کرده‌اند.

2 دقیقه مطالعه
فرهنگی
روزی برای کوروش؛ پادشاهی که هنوز تجلیل می‌شود
از کوروش به عنوان شاه دادگر و فرمانروایی که دیدگاه‌های سیاسی اجتماعی‌اش در قالب لوحی گِلی، نخستین قانون اجتماعی و سنگ بنای حقوق بشر در جهان شد، یاد می‌شود. سایت thehistory.source (منبع تاریخ) به بهانه هفتم آبان ماه، روز کوروش، همراه تصویری از این پادشاه، در شرحی کوتاه، به زندگی نخستین پادشاه ایران پرداخته است. این سایت ویژه تاریخ، در توضیح نوشته: «امروز روز کوروش بزرگ است؛ روزی که به افتخار یکی از برجسته‌ترین حاکمان و آینده‌نگرترین چهره‌های تاریخ، یعنی کوروش دوم، بنیانگذار امپراتوری هخامنشی، برگزار می‌شود. کوروش بزرگ در این روز در سال ۵۳۹ پیش از میلاد وارد شهر بابل شد و نقطه عطفی را نه تنها برای بین‌النهرین، بلکه برای کل جهان باستان رقم زد. فتح او بر پادشاه مستنبد بابل، بر پایه دیپلماسی و احترام به جای ویرانی بود. زیر رهبری کوروش، ایران به اولین امپراتوری واقعی چند فرهنگی در جهان تبدیل شد، حاکمتی که از مدیترانه و بالکان در اروپای فعلی در غرب تا دره سند در شرق هند در آسیا کشیده شده بود. مساحت گسترده امپراتوری هخامنشی در دوران اوج این حکومت، بیش از ۵.۵ میلیون کیلومتر مربع را در بر می‌گرفت و هخامنشی را به یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌ها در تاریخ بشر تبدیل می‌کرد. تا به امروز، امپراتوری هخامنشی از نظر جمعیت کل تحت سلطه‌اش، عنوان بزرگ‌ترین امپراتوری جهان را دارد که ۴۴٪ از جمعیت کل جهان را شامل می‌شود. سیستم اداری اولین حکومت ایرانی که بر اساس ساتراپی‌ها (استان‌ها) و شبکه‌های ارتباطی کارآمد مانند جاده سلطنتی بنا شده بود. این شیوه، پایه‌های مدل‌های حکومتی امپراتوری‌های بعدی را که بر روم، بیزانس و حتی کشورهای مدرن تأثیر گذاشتند، بنا نهاد. میراث کوروش فراتر از فتح سرزمین‌هاست. منابع باستانی از هرودوت تا کتاب مقدس عبری او را به عنوان حاکمی عادل و بزرگوار توصیف می‌کنند. او نه تنها به عنوان جنگجویی قدرتمند و یکپارچه‌کننده ملت‌ها یاد می‌شود بلکه به عنوان پیشگام حقوق بشر که اصول تساهل و حکومت خوب او هنوز هم به شدت مرتبط است، شناخته می‌شود. بیش از ۲۵۰۰ سال بعد، کوروش کبیر هنوز مورد تجلیل قرار می‌گیرد، که او را در میان دیگر شخصیت‌های تاریخی منحصر به فرد می‌کند. او به عنوان نمادی جاودان از رهبری، گواهی بر این است که چگونه قدرت شخصیت، بینش و فضیلت می‌تواند مسیر تاریخ را شکل دهد.»