«زیر آب‌های سوزان»؛ آن‌ها که رفتند، آن‌ها که ماندند

هنرمندانی با دنیایی از امید با زورق باور و تعهد از شیراز تا پایتخت با یک فیلم دفاع مقدسی خوب و جذاب، یک سفر هنری و معنوی و انسانی را آغاز کرده و بعد از عبور از وادی‌های دشوار و مافیا زده تولید و اکران و طریق راه شیدایی و دلدادگی، برای دیده شدن ملی فیلم خود، اما به فرموده! توسط خواص، اکنون بر قاب هنر و تجربه نقش بسته‌اند، شاید برای این‌که، به جز عده‌ای، مردم آن‌ها را نبینند! رهاورد این هنرمندان، فیلم دفاع مقدسی «زیر آب‌های سوزان» نوشته و کار مسعود احمدی و به تهیه‌کنندگی شیما پورسهم‌الدین است. زیر آب‌های سوزان یک فیلم حادثه‌ای جنگی، سفارشی و فرمایشی جهت‌دار نیست، اثری ساخته شده بر اساس باور و تعهد و ذوق و هنر و با هدف شریف نگاه انسانی به گوشه‌ای از رخدادهای دوران دفاع مقدس و رزمندگان و شهدای غواص به ویژه شهدای غواص استان فارس است که به زیبایی و در زیر آب، نقاشی و ترسیم و تصویر شده است. یک فیلم انسانی و عاطفی و احساسی که با عواطف لطیف مخاطب گره می‌خورد و او را با شهدای غواص، همدل و همداستان می‌کند. فیلمی با این درجه از خلوص و تاثیرگذاری، چرا نباید در معرض تماشای همگان باشد و چرا باید یک عده هنرناشناس که مطیع اوامر سازمان مستعمل سینمایی‌اند، آن را به جای سالن‌های سینماهای مردمی، به اکران محدود در هنر و تجربه تبعید کنند؟ آیا علت، تجربه و نوگرایی و سفارشی نبودن فیلم است و یا اکران فیلمک‌های بی‌مسمای شبه‌کمدی که سالن‌های سینماها را با هماهنگی نامدیران اشغال کرده‌اند، اجازه تماشای عمومی "زیر آب‌های سوزان"را نمی‌دهند؟ اکران این فیلم انسانی دفاع مقدسی مخاطب را از یک‌سو به گذشته و به میان شهدا و رزمندگان مخلص دوران دفاع مقدس که هستی خود را در راه عقیده و ایمان و وطن، هزینه کردند، می‌برد و از دیگر سو، بیننده را به یاد حال و هوای امروز جامعه و کسانی می‌اندازد که با نام و یاد و خون شهدا، مقام و موقعیت و کسب و کار می‌خرند! شهدا و شهدای غواص رفتند تا ایران و ایمان و ملت و کشور بمانند و در زیر آب‌های سوزان به تاریخ عزتمند ایران زمین پیوستند، اما میراث‌‌خواران آن‌ها که به طلحه‌ها و زبیرها تبدیل شده‌اند، در برج‌ها و کاخ‌ها و ویلاهای لاکچری، در زیر آب‌هایی که از ناودان‌های طلایی به حوض‌های سیمین بهشت‌های شدادی می‌ریزد، در دنیاطلبی غرق‌اند. آن‌ها رفتند تا این‌ها بمانند یا مردم و ایران به سوی تکامل و تعالی و ترقی و پیشرفت، رهسپار شوند؟ به همت و تلاش سازندگان فیلم نیک و با محتوا و تاثیرگذار و پرزحمت «زیر آب‌های سوزان» که تمام سکانس‌های سخت آن، به زیبایی با تصاویری گویا و رسا، ایثار، عزت و شرف و انسانیت و مهرآفرینی و فداکاری شهدا را به نمایش می‌گذارند، آفرین‌ها می‌گوییم و کار خوب و انسانی و ارزشمندشان را ارج می‌نهیم. حرف آخر این‌که، «زیر آب‌های سوزان»، دومین اثر سینمایی مسعود احمدی‌ هنرمند مستعد پس از فیلم «مهاجران» است که در هنر و تجربه اکران می‌شود و پرسش این‌که، هنر و تجربه برای ارتقای هنر و سینما، هنرمندان جوان و هموار کردن مسیر ورود و فعالیت آن‌ها در عرصه سینمای حرفه‌ای شکل گرفته و یا برای محدود نگه داشتن و سرگرم کردن و دلخوش نمودن آن‌ها؟ اگر هدف، خدمت و یاری سینماگرانی مانند مسعود احمدی است که فیلم خوب و خوش‌ساخت او و اکرانش در گروه هنر و تجربه، نشان می‌دهد این گونه نیست و... امید که سومین اثر خوب سینمایی این سینماگر را در کنار ملت و در گستره سینمای حرفه‌ای و سالن‌های سینماهای مردمی و در شرایط عادلانه اکران ببینیم.