بانوی هنرمندی که بی‌‎سوادی عاطفی ما شامل حالش شده!

یادداشت / جمشید پوراحمد به کجا رسیده‌‎ایم و چه ادامه نگران‌کننده‌ای پیشروی تک تک‌مان خواهد بود! به گمانم به زمان نئاندرتال ها خواهیم برگشت که غارنشینانی پست و خشن توصیف شده‌اند! اما برخلاف کوتاهی و بی‌مهری‌های مکرر ما... چه نگاه مشترک زیبا و عارفانه‌‎ای بین بانوی هنرمند آتنه فقیه نصیری و «سیمون وی» هست؛ هنرمندی که به دوستی در قاره‌ای دیگر نوشت... «بیا به این فاصله عشق بورزیم، فاصله‌‎ای که به تمام و کمال در تار و پود دوستی تنیده، چرا که آن‎هایی که یکدیگر را دوست ندارند، فاصله‌‎ای بین‌شان نیست؛ عشق همان فضایی است که فاصله بین او و دوستش را پر می‌کند و به آن رنگ می‌بخشد...» *** آنته فقیه نصیری از جمله هنرمندانی است، که از ریشه، خاک، اندیشه، فرهنگ و هنرمان پاسداری کرده؛ آتنه فقیه‌نصیری یک گنجینه هنری در کارنامه حرفه‌‎ای‌ خود دارد... اکثر آثاری را که او در آنها ایفای نقش کرده در بایگانی ذهن ما ثبت شده و خاطراتش همچنان برای بینندگان و تماشاگران جاری‌ست؛ آثاری چون خانه سبز، مدار صفر درجه، جراحت، داستان یک شهر، قارچ سمی، دو نفر و نصفی، شیدایی و مزرعه پدری. آتنه فقیه نصیری هنرمندی‌ست که مکانیزم بازی‌اش کاملا مدرن و متفاوت است، آتنه فقیه نصیری بانوی هنرمندی که از هیاهو و ماجرا پرهیز کرده و با دوستدارانش همدل و همراه بوده. متاسفانه پرفروش‌‎ترین کتاب‌های ما، کتب آشپزی و تعبیر خواب است(!) این بدین معنی است که زندگی‌مان در خوردن و خوابیدن تعریف... اگر وضع به همین منوال پیش برود، بزودی نسل دوستی و مهربانی‌ها منقرض خواهد شد! پیشاپیش تبریک بنده را بپذیرید!