لطفاً به شخصیت سینمای ایران احترام بگذارید

بانی‌فیلم: پس از داغ شدن موضوع انتخاب فیلم نماینده سینمای ایران در اسکار ۲۰۲۶ و همزمان با تشکیل نشست‌هایی از اعضای کمیته انتخاب، بار دیگر لابی‌های رسانه‌ای-تبلیغی سازندگان برخی فیلم‌ها تلاش فزاینده‌ای در قلب واقعیت و درشت‌نمایی ساخته خود دارند! دل‌نگرانی‌ها در این زمینه کم نیست؛ ابتدا بدون اعلام نام فیلم خاصی به عنوان نماینده شایسته ایران برای معرفی به اسکار، باید اذعان کنیم آنچه حائز اهمیت است پرداختن دوباره به جایگاه اخلاقی سینمای کشورمان و تاکید مکرر بر آن است. در چنین فضای اخلاق‌مدارانه، به عنوان ناظران و محافظان اخلاقیات در جامعه، باید نگران موج فزاینده و عوام‌فریبانه‌ای بود که اخیراً برخی از رسانه‌های پولی تحت امر تعدادی از صاحبان فیلم‌ها به راه انداخته‌اند. این عوام‌فریبی در چندسال اخیر و با گسترده شدن فضای مجازی و رسانه‌های تک‌نفره یا رسانه‌های قدیمی تغییر رویه داده(!)، شدت و دامنه‌ای بیشتر پیدا کرده است. صاحبان این گونه رسانه‌ها، متاسفانه بازهم دارند «سورنا» را از سر گشادش می‌زنند؛ به عبارتی تعدادی از این رسانه‌های پولی، با دادن نشانی غلط از طریق گرفتن امتیازات مالی، به جای آن که دل‌شان برای سینمای کشور بتپد و در اندیشه این باشند که کدام فیلم و بنابر چه شرایط کیفی و موضوعی می‌تواند شانس بالاتری در جمع نامزدهای جایزه اسکار داشته باشد، با کمال تاسف در یک فضاسازی مصنوعی و نادرست، مدام نام فیلم‌هایی را تکرار می‌کنند تا شاید اعضای کمیته انتخاب را به اشتباه بیندازند. این تلاش‌ها با نیت نادرست برای تاثیر بر آرای اعضای کمیته صورت می‌گیرد تا نام کاندیدای مورد این رسانه‌ها -ولو به قیمت پایمال شدن حق فیلم‌ شایسته حضور در اسکار- از خورجین کمیته انتخاب بیرون بیاید! با وجود اینکه معرفی شدن فیلمی در مقام نماینده سینمای کشور برای آکادمی اسکار، به خودی خود، نباید منزلت خاصی برای سازندگان آن به حساب آید، اما گویا داشتن این عنوان برای برخی سازندگان نه مهم، بلکه حیاتی است! لابی کردن و فشار رسانه‌ای آوردن برای حقنه کردن یک فیلم متوسط در قامت اثر سزاوار برگزیده شدن برای شرکت در رقابت اسکار، مختص این روزها نیست که سابقه‌ای طولانی در کشورمان دارد! اهمیت داشتن عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار، از زمانی نزد اهالی سینما بیشتر شد که اصغر فرهادی توانست با شایستگی این مجسمه طلایی را به دست آورد. یادمان نرفته که در زمان دولت دوم محمود احمدی‌نژاد، جواد شمقدری معاون سینمایی او، در یک بازتعریف از شکوه دوران مدیریتی‌اش(!) لابی کردن سازمان سینمایی با آکادمی اسکار را از دلایل مهم برنده شدن و اهدای جایزه به اصغر فرهادی می‌دانست، ادعایی که حتی خود او هم بعدها متوجه طنزآمیز بودنش شد! اگرچه دو بار برنده شدن فرهادی در رقابت با فیلم‌های خارجی، افتخاری ابدی را برای سینمای ایران رقم زد اما با وجود افزایش شوق سازندگان ایرانی برای کسب موفقیت در رقابت اسکار، متاسفانه چشمه موفقیت در کورس رقابت‌های آکادمی، برای فیلمسازان ایرانی خشکید. سال‌هاست که هیچ نماینده‌ای از ایران نتوانسته حتی در جمع کاندیداهای اولیه آکادمی قرار گیرد! امسال اما به نظر می‌رسد که وضع متفاوت باشد؛ حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید و اصرار بر دشمنی‌اش با ایران و همچنین زاویه داشتن اعضای آکادمی با دیدگاه‌های رییس‌جمهور پرحاشیه، می‌تواند مزیدی بر موفقیت احتمالی نماینده سینمای ایران باشد. در کشاکش انتشار خبر انتخاب فیلم شایسته سینمای ایران و گمانه‌‌زنی‌های درست و نادرست، فیلم اجتماعی «پیر پسر» مسلماً می‌تواند بهترین انتخاب باشد. این فیلم با وجود سنگ‌اندازی‌ها و ممانعت‌ها برای اکرانش، در رقابتی نابرابر، توانست گوی موفقیت را از بیشتر فیلم‌های بازاری برباید. اقبال تماشاگران ایرانی به عنوان نخستین داوران برای اعلام شایسته بودن یک فیلم، سنگ محک خوبی برای سزاواری‌های «پیر پسر» است. خود این ویژگی می‌تواند پتانسیل خوبی برای موفقیت فیلم اکتای براهنی باشد. حضرات صاحب‌اختیار رسانه‌های لابی‌گر و پولی که از هر فرصتی - در استودیو و بیرون آن(!)- برای درآمدزایی استفاده می‌کنید، بدانید و آگاه باشید که با غرض‌ورزی، پشت‌ بقیه زدن، شلوغ کردن میدان و ایجاد انحراف در دیدگاه‌ها، نمی‌توان موفقیت یک فیلم سفارشی در کوران رقابت میدان بزرگی مانند اسکار را تضمین کرد. شاید این شیوه‌های حذفی در سال‌های گذشته در سینمای ایران کاربردهایی داشت و برای سفره عده‌ای هم «نان» می‌آورد اما حالا اوضاع فرق کرده. دیگر لابی کردن با استفاده از دکترین مستعمل «فشار از پایین و چانه‌زنی از بالا»، جواب نمی‌دهد! نباید سینمای ایران را وجه‌المصالحه خواست‌های کسانی قرار داد که نه خودشان و نه فیلم‌شان، شخصیت مناسبی برای حضور در رقابت‌های معتبر ندارند. لطفاً به شخصیت سینمای ایران احترام بیشتری بگذارید…