از ماری آنتوانت ملکه مغضوب تا بازیگر نقش‌های دو و سه!

بانی‌فیلم: زمانه بدی شده، هر کس هر جور دلش می‌خواهد، دست به تحقیر دیگران می‌زند؛ یکی با ژست گرفتن در قاب یک عکس و یکی با -مثلاً- برنامه‌سازی سرگرم‌کننده و دیگری با رفتاری ناشایست و دور از ادب و تربیت…! اینکه همه مشغولند، اما عده‌ای برای ابراز عقاید دون‌پایه‌شان با توسل به مذمت و حقیر شمردن دیگران، افاضات می‌فرمایند، برای جامعه و فرهنگ اجتماعی، نشانه‌های خوبی نیست. دامنه این سقوط‌های رفتاری و فرهنگی آنقدر زیاد و آستانه‌های تحمل آن چنان کم شده که باید به جای سر تکان دادن از روی تاسف، فریاد سر داد که؛ «آهای! شمایی که از فرط تبختر و غرور متکی بر حساب بانکی شریک زندگی‌تان، فلان محله را پایین‌ و سرازیری شهر می‌دانید، با این شأن رفتاری‌تان، حتی سزاوار زیستن در کویر را هم نیستند! به این متوهمان به ظاهر هنرمند باید گفت؛ آهای! به خود بیایید؛ زندگی همین ده - بیست سال پیش‌تان را مرور کنید و آن را هم در بیان رتبه‌بندی قضاوت بالاشهری و پایین‌شهری‌تان لحاظ فرمایید! هیچ اشاره‌ای به پشت پرده جایزه گرفتن از فلان دورهمی سینمایی و ساپورت‌های مالی که منجر به جایزه دادن شدن به شما شد، نمی‌کنیم! چرا رفتارهای مغرورانه عده‌ای بازیگر دو و سه، با پُزهای لمپنی‌شان، سرفصل فخرفروشی‌های این «راه گم کرده‌ها» شده؟ عجیب‌تر این است که افکار عمومی در برابر برخی از این رفتارهای سطح پایین و مشمئزکننده، ساکت می‌ماند؟ آیا این هم دوره‌ای از تاریخ است که باید آن را بگذرانیم؟ گذر از این گذار، چقدر است و آسیب‌های مردم و جامعه و فرهنگ رفتاری ناشی از آن چقدر…؟! تجربه تاریخی ثابت کرده که دولت و حاکمیت در پیشگیری چنین روندهای معکوس فرهنگی، یا سکوت کرده‌اند و یا نتوانسته‌اند موفق عمل کنند. به همین خاطر نقش مردم پررنگ‌تر می‌شود؛ اجتماع باید دست به کار شود و اجازه ندهد چنین «خرده‌فرهنگ»های مخرب و ویرانگر فرصت رسوب و ماندگاری در فرهنگ رفتاری جامعه بیابند. وقتی یک بازیگر رده دو و سه با هر میزان دارایی و ثروتی که نتیجه‌اش فخرفروشی مغرورانه است نباید به خود اجازه چنین افاضات تاسف‌باری را بدهد. افکار عمومی جامعه برای حفاظت از فرهنگ غنی ایرانی، باید حضور معناداری داشته باشد و با بازخواست فرد بی‌فرهنگ، کاری کند تا او گمان نکند سر و ته قضییه با یک عذرخواهی اینستاگرامی، هم می‌آید و با حساب کردن روی فراموشی حافظه تاریخی مردم، همه چیز مثل سابق خواهد شد. این جماعت مغرور و متوهم بدانند که حافظه جمعی مردم، همچنان هوشیار است و در بزنگاه‌های تاریخی تکلیف‌ها را مشخص خواهد کرد. تاریخ عبرت‌آموز است؛ حکایت مواجهه ماری آنتوانت با تظاهرات گرسنگان پاریس از یادها نرفته…، و پرسش‌ این ملکه نگون‌بخت که چرا گرسنگان فرانسوی از شیرینی‌فروشی‌های خوب پاریس خرید نمی‌کنند…! تاریخ را که ورق برنید، نمونه‌های عبرت‌آموز فراوان است؛ پس سواد خودتان را با مطالعه تاریخ و کتاب خواندن بیشتر کنید…!