کارت قرمز اهالی سینما به جیرانی و دوستانش در کانون کارگردانان

بانی‌فیلم: شرایط فعلی جامعه و به تأسی از آن حال و روز سینمای ایران، وضعیت مناسب و مساعدی ندارد. مشکلات اقتصادی، وضعیت جنگی ناشی از تجاوز اسراییل و مبهم بودن آینده، بیشتر فعالیت‌ها از جمله سینما را تحت تاثیر قرار داده است. با وجود اینکه تمامی دست‌اندرکاران حرفه‌های دیگر تلاش مضاعفی دارند تا با پیش گرفتن تمهیداتی، روال و چرخه کار و فعالیت خود را به وضع عادی برگردانند اما در سینما، با «گربه‌رقصانی» عده‌ای اندک که هنوز هم به دنبال منافع فردی و جمع کم‌‌شمارشان هستند، برای بهبود وضعیت که نه، بلکه بدتر نشدن اوضاع هم امید چندانی وجود ندارد! تشدید وضعیت اسف‌بار در حوزه سیاست‌گذاری تولید و نمایش، که ناشی از دیدگاه حق‌ به جانب برخی از اعضای تشکل‌های صنفی خانه سینماست، بر دامنه بحران‌‌های سینمای کشور افزوده است. اصرار منفعت‌طلبانه جمع پنج نفره کانون کارگردانان برای احاطه و تسلط بر شوراهای صنفی نمایش و پروانه ساخت، جایگاه اعتباری این کانون صنفی را به شدت دچار بحران مرده است. جلسات کانون کارگردانان که به دلیل عدم حضور دیگر اعضا، در حال حاضر با تعداد تنها پنج نفر تشکیل می‌شود. در روزهای گذشته با انتشار نامه‌ای با مهر و امضای فریدون جیرانی رییس فعلی این جمع پنج نفره کانون، واکنش‌های منفی بی‌شماری از جانب اهالی سینما و تهیه‌کنندگان و کارگردانان سینمای ایران را به دنبال داشت. این واکنش‌ها هرچند بیشتر در سطح داخلی دیگر تشکل‌ها نمودی ویژه داشت اما امروز تشکل «انجمن صنفی تهیه کننده کارگردانان سینمای ایران» با انتشار بیانیه‌ای، به شدت به نامه‌نگاری فریدون جیرانی تاختند و او را به نداشتن بینش درک موقعیت از اوضاع ملتهب کشور متهم کردند. متن کامل بیانیه انجمن صنفی تهیه کننده کارگردانان سینمای ایران را با تیتر «بدهنگام و شتابزده، یک خودزنی تمام عیار!.» بخوانید: جناب اقای فریدون جیرانی رییس محترم کانون کارگردانان سینمای ایران سلام، در بحرانی‌ترین شرایط تاریخی، یک بیانیه صنفی را به شکل عمومی منتشر کرده‌اید که هیچ نسبتی با دغدغه‌های این روزگار و عموم مردم ندارد. همین رویگردانی و پشت کردن به وضعیت روحی جامعه که جان و جهان شان در خطر است، میزان و سطح خردمندی و بلوغ نویسندگان بیانیه را برملا می‌کند. این بیانیه حرص و میل بی حدوحصر اقلیتی را نمایندگی می‌کند که در حوزه سینما، جاه‌طلبانه در اندیشه فتح و تسلط کامل بر همه چیز و همه‌جا هستند. اگر تصاحب کردند که شادمان و مغرور در بی‌خبری و غفلت عموم تقسیم غنائم کرده، و اگر توفیق نیابند جهانی را به آتش می‌کشند! با هیاهو و جنجال ،با بیانیه و قهر دسته جمعی و بمب خبری...! با نسخه‌ای هزاربار آزموده شده و کلیشه‌ای و تکراری! این وضعیت، تصویر و نمای دلنشینی از تنها نهاد صنفی کارگردانان سینمای ایران ترسیم نمی‌کند؛ کانونی که از نخستین روزهای شکل گیری در سخت‌ترین دوران‌ها با جان و دل از موجودیتش دفاع کرده‌ایم . انجمن‌های صنفی تشکل‌هایی مردم نهادند و بنیاد و ماهیت آنها در تضادجدی با سلطه و تمامیت خواهی‌ست. سازوکار دموکراتیک و خودگردان انجمن‌های صنفی با تکیه بر عقلانیت، تجارب حرفه‌ای و همگرایی‌ست. متاسفانه چندی‌ست که در غیبت اکثریت خاموش، اقلیتی ناپخته، کم‌تجربه و مدعی، تحت تاثیر منفعت‌طلبان پس پرده، بدون هیچ ملاحظه‌ای ارکان اخلاقی و حرفه‌ای این صنف را مخدوش کرده و منزلت و جایگاه تشکل را با چالشی عمیق مواجه ساخته‌اند و با همین بیانیه‌پراکنی‌های محفلی چرک، کانون چهل ساله سینمای ایران را در منفعل‌ترین شرایط قرار داده و به قهقرا برده‌اند... روح گزنده و گستاخ بیانیه هیچ، توهین به دو صنف مهم سینما را چگونه توجیه می‌کنید؟! این نیز هیچ؛ لحن گستاخانه و خارج از ادب و اخلاق حرفه‌ای در خطاب قرار دادن نمایندگان رسمی متولی سینمای کشور که در این شورا تنها نقش نظارتی دارند، چه توجیهی دارد؟! اینها همه هیچ؛ آیا این همه جنجال و برافروختگی برای تصاحب یک کرسی ریاست است؟! آن هم ریاست شورایی که از اساس وظیفه‌اش نظارت و تنظیم‌گری مناسبات صاحبان فیلم و سینمادار و پخش‌کننده است و نقش کارگردان در آن صرفاً اعتباری فرهنگی است. پرسش اینجاست که در این میان از دور خارج کردن دو ذینفع اصلی این فرایند از مدار تصمیم‌گیری، وهن و تحقیر آنان، نادیده انگاشتن حقوق مسلم شان آیا مبنای عقلانی دارد؟! به نظر می‌رسد برخلاف میل باطنی، یک بار برای همیشه باید مقابل این بداخلاقی ‌ها ایستاد و نسبت به همه کاستی‌ها و کج‌روی‌‌‌های چند ساله اخیر مدیریت صنفی کانون یک موضع صریح اتخاذ کرد. "کانون کارگردانان سینمای ایران ، خانه‌ی نخست ماست"؛ این میزان سطحی‌نگری و هیجان‌زدگی و تندی در نظرات برخی از ارکان مدیریتی‌اش را برنمی‌تابیم و هم چنان در پاسداری از استقلال صنوف، منافع عموم سینماگران، دفاع از اندیشه و فرهنگ، مقابله با ابتذال و نابخردی و منفت‌طلبان، قدمی پا پس نخواهیم کشید.» انجمن صنفی تهیه کننده کارگردانان سینمای ایران